je vais bien ne t'en fais pas....

"من خوبم نگران نباشین"



چند وقت بود تو این ژانر فیلم ندیده بودم و حداقل ارزش وقتی که پاش نشستم رو داشت ، بازیگرای فیلم هم محشر بودن بااینکه کم بودن (اصولا هر چی هنرپیشه کمتر باشه تو یه فیلم شخصیت پردازی بایدقویتر باشه و بیشتر کارشده باشه تا بتونه یک نفر حداقل شخصیت کامل یک کاراکتر رو داشته باشه تا اینکه 30 کاراکتر که صرفا دایالوگهای 2 خطیشونو حفظ کردن و برای 5 ثانیه مثل شبح تو فیلم ظاهر و غیب میشن بدون هیچ عمقی)تو این فیلم شخصیت پردازی بابائه فوق العاده بود همه چیز به طرز وحشتناکی رئال محض بود پس غمگین بود اما احساسی وجود داشت توی این فیلم که فقط با دیدنش میشه درکش کرد و خیلی دیالوگهای بیاد موندنی دیگه...